Deze les gaat erover of je het wel of niet gaat doen. Durf je een volgende stap te maken, durf je te gaan leren.
Waar sta jij op dit moment op de ladder?
Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen.
De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat nu eenmaal onvermijdelijk is;
Die desondanks toch probeert iets te bereiken; die groot enthousiasme en grote toewijding kent; die zich helemaal geeft voor de goede zaak;
Die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootse verrichting proeft, en die, als het tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond…
Dit is uit de toespraak die Theodore Roosevelt hield op de Sorbonne Universiteit in Parijs op 23 april 1910.
Het stukje tekst van De Man in de Arena. Gaat over moed tonen om je te laten zien en een risico nemen om iets te leren over jezelf te leren. Dit is leren op een andere laag. Ze zijn het voorbeeld voor anderen om soms anders te (leren) kijken.